ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΣΤΕΦΑΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ Α.Σ.Ε.Ε.Δ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940

    Παρών δήλωσε ο Α.σ.ε.ε.δ. στις εκδηλώσεις του δήμου Αγρινίου για την επέτειο του " Όχι " του 1940 με την κατάθεση στεφανιού εις μνήμην των ηρώων μας στην πλατεία Δημάδη. Ευχόμαστε η ομόνοια και η ομοψυχία της εποχής του '40 να είναι οι φωτεινοί ορίζοντες που θα μας οδηγούν στην αντιμετώπιση των εκάστοτε δύσκολων συγκυριών του Έθνους μας.

ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

      Στην Κηφισιά, σ” ένα σταυροδρόμι ισκιωμένο από μεγάλα πεύκα που γέρνουν πάνω σε ροδοδάφνες, γωνία Κεφαλληνίας και Δαγκλή, βρίσκεται μια βίλα διώροφη, σταχτιά, με παράθυρα βυζαντινού ρυθμού, μέσα σε κήπο. Η όψη της, παλαιική, δεν έχει τίποτα το αξιοπρόσεχτο- τίποτ” άλλο από μιαν αρχοντιά λιγάκι κουρασμένη. Η πόρτα του κήπου, σιδερένια, δίφυλλη, βρίσκεται σε κοφτή γωνία και βγάζει στο σταυροδρόμι. Εκεί, στις τρεις παρά δέκα το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, μέσα στη νύχτα, ήρθε και σταμάτησε ένα αυτοκίνητο του Διπλωματικού Σώματος.

     Ο σκοπός χωροφύλακας ξέκρινε μέσα τρεις άντρες. Ο ένας τους βγήκε, του μίλησε ελληνικά, εξήγησε πως ο πρεσβευτής της Ιταλίας ζητάει να ιδεί τον πρόεδρο της κυβερνήσεως. Έχει να του κάνει, λέει, μιαν υπερεπείγουσα ανακοίνωση. Ο σκοπός χτύπησε το ηλεκτρικό κουδούνι της σκοπιάς του, να ειδοποιήσει το σπίτι. Κοιμόνταν όλοι. Στη βαθιά γαλήνη της νύχτας, μακριά κάπου, ακουγότανε να γαβγίζει ένα σκυλί.

     Ο ακόλουθος, που ξύπνησε πρώτος και πήγε να ειδοποιήσει τον Ιωάννη Μεταξά, δεν είχε ξεχωρίσει στο σκοτάδι τα χρώματα της σημαίας του αυτοκινήτου. Είχε κι αυτή λουρίδες κάθετες, λοιπόν την νόμισε γαλλική. Είπε στον πρωθυπουργό πως τον ζητάει ο πρεσβευτής της Γαλλίας. Απορημένος ο Μεταξάς για το ασυνήθιστο της ώρας, πέρασε πάνω στο βαμπακερό νυχτικό του ένα βεστόνι σκούρο, κατέβηκε στον κήπο και πήγε να κοιτάξει από την πλαϊνή πόρτα, της οδού Κεφαλληνίας. Τότε αναγνώρισε τον Γκράτσι. Κατάλαβε. Η ώρα είχε σημάνει στο ρολόι της Ιστορίας.

    Ο Γκράτσι, όταν ήτανε να ξεκινήσουν από την Αθήνα, για να μην προκαλέσει την προσοχή έστω και σε ώρα τόσο προχωρημένη, είχε σκεφτεί να μην πάρουν το μεγάλο πρεσβευτικό αυτοκίνητο. Είχε διαλέξει το λιγότερο θεαματικό του στρατιωτικού ακολούθου. Οδηγούσε ο ίδιος ο ακόλουθος, με πλάι του τον διερμηνέα της πρεσβείας, τον Ντεσάντο, έναν Αλβανό από χρόνια εγκατεστημένο στην Αθήνα, χρήσιμο για τη συνεννόηση με τον σκοπό. Ο Μεταξάς έδωσε το χέρι του στον Γκράτσι και είπε στον χωροφύλακα ν” αφήσει ελεύθερη τη διάβαση. Ο στρατιωτικός ακόλουθος με τον διερμηνέα έμειναν στον δρόμο, ο πρωθυπουργός με τον πρεσβευτή πέρασαν την πόρτα της υπηρεσίας κι ανέβηκαν στο σπίτι.



    Μπήκανε σ” ένα σαλονάκι με πολύ απλή επίπλωση, στο πρώτο πάτωμα, κάθισαν. Δίχως άλλο προοίμιο, ο Γκράτσι δήλωσε, μιλώντας γαλλικά, πως η κυβέρνηση του τον έχει επιφορτίσει να επιδώσει μιαν επείγουσα ανακοίνωση. Έδωσε το τελεσίγραφο.

   Ο Ιωάννης Μεταξάς άρχισε να διαβάζει:
«Η ιταλική κυβέρνησις ηναγκάσθη επανειλημμένως να διαπιστώση ότι κατά την εξέλιξιν της παρούσης συρράξεως η ελληνική κυβέρνησις έλαβε και ετήρησε στάσιν η οποία αντίκειται όχι μόνον προς τας ομαλάς σχέσεις ειρήνης και καλής γειτονίας μεταξύ δύο χωρών, αλλά και προς τα καθορισμένα καθήκοντα τα απορρέοντα διά την ελληνικήν κυβέρνησιν εκ της ιδιότητος της ως ουδετέρου κράτους…».
   Το κείμενο ήταν μακρύ. Αναμασούσε τις γνωστές, ασύστατες αιτιάσεις: Ελληνικές παραχωρήσεις προς τον αγγλικό στόλο, συνεργασία μαζί του, εχθρικές πράξεις κατά της Ιταλίας, καταπιέσεις των Αλβανών της Τσαμουριάς, ό,τι μπόρεσε να στρατολογήσει από το απόθεμα της χαμηλής φαντασίας του ο Τσιάνο, ο συντάκτης του κειμένου. Απαιτούσε να μπούνε στην Ελλάδα τα ιταλικά στρατεύματα και να καταλάβουν στρατηγικά της σημεία, για να διασφαλίσουν την ουδετερότητα της. Αν συναντήσουν αντίσταση, η αντίδραση αυτή «θα καμφθή διά των όπλων».

   Ο Γκράτσι, στο βιβλίο του, το γραμμένο είν” αλήθεια μ” έντονο -αν και καθυστερημένο- αίσθημα ντροπής για τη συμπεριφορά των ανθρώπων που κυβερνούσαν τότε τη χώρα του, λέει πως τα χέρια του Μεταξά, καθώς κρατούσαν το τελεσίγραφο, ελαφρότρεμαν συγκινημένα και τα μάτια του, πίσω από τα γυαλιά, ήταν υγρά. Αυτό -εξηγεί ο Γκράτσι- συνέβαινε πάντα στον Μεταξά όταν ήτανε συγκινημένος. Η στιγμή, πραγματικά, ήταν δραματική κι επίσημη. Το βάρος της ευθύνης απέναντι στην Ιστορία, στο έθνος, στις παραδόσεις του, θα μπορούσε να λυγίσει πολύ στιβαρούς ώμους. Ας ειπωθεί προς τιμήν του Μεταξά ότι δεν λύγισε τους δικούς του. Είναι ολοφάνερο πως μέσα στη συνείδηση του μιλούσε εκείνη την ώρα κάτι πέρα από την πρακτική φρόνηση και τον πολιτικό ρεαλισμό. Μέσα στη νύχτα, στο σαλονάκι αυτό όπου βρισκόταν μόνος του υπόλογος απέναντι στην Ελλάδα, εντολοδόχος της, ο Μεταξάς άκουσε μέσα στο αίμα του τη βαθιά φωνή της εθνικής ψυχής. Όταν αποδιάβασε το κείμενο, σήκωσε τα μάτια του, κοίταξε καλά τον πρεσβευτή και με φωνή συγκινημένη αλλά στέρεα, είπε:
– Alors, c’ est la guerre! Ώστε λοιπόν, πόλεμος.



   Ταραγμένος ο Γκράτσι, προσπάθησε να μετριάσει την εντύπωση, να εξηγήσει. Ισχυρίστηκε πως αυτό δεν ήταν καθόλου απαραίτητο: Η ιταλική κυβέρνηση, απεναντίας, είχε την ελπίδα πως η ελληνική θ” αποδεχόταν αυτά που της ζητούσε η διακοίνωση, θ” άφηνε να μπουν τα ιταλικά στρατεύματα. Η κίνηση τους θ” άρχιζε στις έξι το πρωί.
– Αυτό δεν μπορεί να γίνει, είπε ο Μεταξάς. Και πώς φανταζόσαστε, ακόμα κι αν υποτεθεί πως θα είχα την πρόθεση να συγκατατεθώ, πράγμα που αποκλείεται, ότι θα προλάβαινα μέσα σε τρεις ώρες να ξυπνήσω τον βασιλέα, να καλέσω τον υπουργό των Στρατιωτικών, τον αρχηγό του Επιτελείου, να βάλω σε κίνηση όλες τις τηλεγραφικές υπηρεσίες του στρατού, να δώσω στα τμήματα των συνόρων τις αναγκαίες οδηγίες;
   Το υποκριτικό και βάναυσο αδιέξοδο, που ήταν κι ο αντικειμενικός σκοπός του τελεσιγράφου, υπογραμμιζόταν από τον Έλληνα πρωθυπουργό για να γίνει κατάφωρη η κακοπιστία εκείνων που το συνέταξαν. Ο Γκράτσι, εκτεθειμένος άσχημα, δοκίμασε να παρατηρήσει πως το πράγμα δεν του φαινόταν και τόσο αδύνατο· ζήτησε να υποδείξει τρόπους, μέτρα.
– Και ποια είναι αυτά τα στρατηγικά σημεία που θέλει να καταλάβει η κυβέρνηση σας; ρώτησε ο Μεταξάς.
– Δεν έχω την παραμικρή ιδέα, εξοχότατε. Δεν μ” έχουν πληροφορήσει σχετικώς.
-Ώστε βλέπετε πως πρόκειται για πόλεμο. Η ευθύνη θα βαρύνει αποκλειστικά την ιταλική κυβέρνηση. Ήξερε καλύτερα πως το μόνο που επιθυμούσε η Ελλάς ήτανε να παραμείνει ουδέτερη. Ήξερε όμως και πως ήμασταν αποφασισμένοι να υπερασπίσουμε απέναντι σ” οποιονδήποτε το εθνικό μας έδαφος.
   Ο Γκράτσι σηκώθηκε.
– Διατηρώ την ελπίδα, είπε, πως θα λάβετε υπ” όψιν σας τη διαβεβαίωση της διακοινώσεως ότι η ιταλική κυβέρνησις δεν επιβουλεύεται τα κυριαρχικά δικαιώματα και την ανεξαρτησία της Ελλάδος. Θα περιμένω την απάντηση σας ως τις έξι, στην πρεσβεία.
   Ο Μεταξάς δεν αποκρίθηκε. Με αξιοπρέπεια, άφησε τον πρεσβευτή να καταλάβει πως η συνομιλία είχε τελειώσει. Μόνο στην πόρτα του κήπου, κάτω, στο κατώφλι που είχανε δρασκελίσει μπαίνοντας ένα τέταρτο της ώρας πριν, είπε με βαριά φωνή:
– Vous etes les plus forts. Έχετε τη δύναμη με το μέρος σας.
   Τότε ο Γκράτσι ένιωσε ντροπιασμένος. Η ανανδρία που του είχαν αναθέσει να εκφράσει, του ανέβηκε μονομιάς στο πρόσωπο. Ο ηλικιωμένος αυτός άνθρωπος που στεκόταν εκεί μπροστά του, και το έθνος του, είχανε προτιμήσει στην υπέρτατη τούτη στιγμή την οδό της θυσίας παρά την ατίμωση. Είναι τα λόγια ακριβώς του ιδίου του Γκράτσι, στ” Απομνημονεύματα του. Μ” ευλάβεια υποκλίθηκε μπροστά στον Έλληνα πρωθυπουργό κι έφυγε με το κεφάλι σκυμμένο.



   Ήταν η ώρα τρεις και τέταρτο. Κανονικά, σε δυόμισι ώρες περίπου έπρεπε ν” αρχίσει η εισβολή. Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν είχε καιρό να χάνει. Ανέβηκε γρήγορα το σπίτι του, πήρε το τηλέφωνο, ξύπνησε το βασιλέα. Τον κατετόπισε σε ό,τι είχε συμβεί. Ύστερα ειδοποίησε τον Άγγλο πρέσβη. Ο Πάλερετ απάντησε πως ανεβαίνει αμέσως στην Κηφισιά. Στο μεταξύ, ο Μεταξάς ειδοποίησε τηλεφωνικώς τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού, αντιστράτηγο Παπάγο, τον αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού, ναυάρχου Σακελλαρίου. Συνεκάλεσε το υπουργικό συμβούλιο στο Υπουργείο των Εξωτερικών. Στις τέσσερις παρά τέταρτο επικοινώνησε τηλεφωνικώς με τους Έλληνες πρέσβεις στην Άγκυρα και στο Βελιγράδι. Ο Άγγλος πρεσβευτής έφτασε στην Κηφισιά στις τέσσερις η ώρα.      Ο Μεταξάς τού ανεκοίνωσε τα σχετικά με την επίδοση του τελεσιγράφου και ζήτησε την ενίσχυση της Αγγλίας στον άνισο αυτόν αγώνα που άρχιζε. Ο Πάλερετ τον διαβεβαίωσε πως η Αγγλία θα τηρήσει την εγγύηση που είχε δώσει την άνοιξη του 1939 κι ότι θα ειδοποιήσει την κυβέρνηση του.

   Αμέσως ύστερα, ο Μεταξάς κατέβηκε στην Αθήνα. Στις τεσσερεσήμισι έφτασαν στο Υπουργείο των Εξωτερικών ο Γεώργιος Β” με τον διάδοχο Παύλο. Μία ώρα αργότερα, άρχιζε η συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου. Την ίδια ώρα, γινόταν μια παρασπονδία αντάξια της όλης ως τότε ιταλικής πολιτικής: Χωρίς να περιμένουν την εκπνοή της προθεσμίας που οι ίδιοι έταξαν, οι Ιταλοί άρχιζαν στις πεντέμισι την επίθεση τους σε όλο το πλάτος του Αλβανικού Μετώπου. Αλλά το υπουργικό συμβούλιο, στο μεταξύ, συνεδρίαζε. Ο Μεταξάς, ανοίγοντας τη συνεδρίαση, είχε αναδράμει στα της ελληνικής πολιτικής απέναντι στην Ιταλία, εξιστόρησε τη νυχτερινή σκηνή με τον Γκράτσι. Συνεπέρανε:
– Αυτή είναι, κύριοι συνάδελφοι, η όλη εξέλιξις της πολιτικής μας. Τώρα, εφόσον πρόκειται να ζητήσω τας υπογραφάς σας εις το διάταγμα της επιστρατεύσεως, σας δηλώ απεριφράστως ότι οιοσδήποτε εξ υμών έχει τυχόν αντίρρησιν ή επιφύλαξιν, μπορεί να την διατύπωση ελευθέρως ή, αν διαφωνή, να υποβάλη την παραίτησίν του.
   Η συγκίνηση ήταν βαθιά. Πήρε ο Μεταξάς τα έτοιμα διατάγματα:
– Θέτω προς υπογραφήν τα διατάγματα της γενικής επιστρατεύσεως.
– Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα, είπε.
   Όλοι τον μιμήθηκαν. Τα διατάγματα ήταν πολλά: της επιστρατεύσεως του ναυτικού, της κηρύξεως της χώρας σε κατάσταση πολιορκίας, της κηρύξεως σ” εμπόλεμη κατάσταση της αεροπορίας, της αναλήψεως της γενικής αρχηγίας των ενόπλων δυνάμεων από τον βασιλέα, του διορισμού του στρατηγού Παπάγου ως αρχιστρατήγου τού κατά ξηράν στρατού. Οι υπουργοί υπέγραφαν στη σειρά και ξανάλεγαν τον λόγο του πρωθυπουργού: «Ο Θεός σώζοι την Ελλάδα».

Έξω ξημέρωνε η 28η Οκτωβρίου.

(Άγγελος Τερζάκης, Ελληνική Εποποιία 1940-1941).

                                      πηγή http://e-amyna.com/

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ Α.Σ.Ε.Ε.Δ. ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΤΗΣ Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ "ΤΑΜΣ ΑΙΣΙΟΣ ΟΙΩΝΟΣ 2015"

Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

     "Η Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ στα πλαίσια της ενάρξεως της εκπαιδευτικής περιόδου για το έτος 2015-2016,διοργάνωσε την Κυριακή 04/10/2015 στην Λίμνη Δασίου του όρους "Ζήρια" Κορινθίας, την πρώτη της ΤΑΜΣ με την ονομασία

     "ΤΑΜΣ ΑΙΣΙΟΣ ΟΙΩΝΟΣ 2015".

     Η συμμετοχή σε αυτήν την πρώτη προσπάθεια ξεπέρασε κάθε προσδοκία απο άποψη αριθμού (63 άτομα) κι επιπέδου των συμμετεχόντων,που κατέβαλλαν προσωπικό κόπο εν μέσω κρίσεως να συν ευρεθούν και να συν εκπαιδευτούν με συναδέλφους Εφέδρους , όλων των Όπλων και Σωμάτων,δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους και μεμονωμένα αλλά και σαν Ομάδες σε ένα αρκετά επίπονο και απαιτητικό σενάριο.

    Η Λ.ΕΦ.Ε.Δ. Κορινθίας θέλει να ευχαριστήσει ολόθερμα όλους τους προσερχόμενους και συμμετέχοντες καθώς και την Διασωστική Ομάδα Κορινθίας ''ΠΗΓΑΣΟΣ'' που έδωσε το παρόν και τις γνώσεις της.

    Η Ελληνική Εφεδρεία απέδειξε για άλλη μια φορά τον υψηλό βαθμό ετοιμότητος και του σθένους που διέπει την Ελληνική Ψυχή κι είναι έτοιμη να ανταποκριθεί σε κάθε κάλεσμα της Πατρίδος.

Ευχαριστούμε τους :


Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΑΤΤΙΚΗΣ

Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΕΥΒΟΙΑΣ

Α.Σ.Ε.Ε.Δ.

Π.ΕΝ.ΕΦ.Υ.Ο.

Λ.ΕΦ.Ε.Δ. ΤΡΙΠΟΛΗΣ

Ο Α.Σ.Ε.Ε.Δ. ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΑΙΜΟΔΟΣΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Ο Α.Σ.Ε.Ε.Δ. ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ 1ου ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ

     Οι εθελοντές έφεδροι του Α.Σ.Ε.Ε.Δ. θέλοντας να δείξουν έπμπρακτα την αγάπη τους επισκέφθηκαν την Παρασκευή 2/10/15 το 1ο Ειδικό Δημοτικό Σχολείο και βρέθηκαν κοντά σε εκείνα τα παιδιά με ιδιαιτερότητες. Τα μέλη του Α.Σ.Ε.Ε.Δ. πρόσφεραν σχολικά είδη, φρούτα, χυμούς και αρτοποιήματα εισπράττοντας χαμόγελα και χαρά. 

     Ευχόμαστε καλή σχολική χρονιά, δύναμη στο δύσκολο έργο των εκπαιδευτικών και να υπάρχουν και στο μέλλον και άλλες τέτοιες ενέργειες.         

    

     Ευχαριστούμε ιδιαίτερα δε τους φίλους του Α.Σ.Ε.Ε.Δ. καθώς και τις εταιρείες ΔΥΝΑΜΗ, ΠΑΝΕΜΠΟΡΙΚΗ, λαχανικά-φρούτα ΠΑΠΠΑΣ Κ. για την συνεισφορά τους στα προιόντα που συγκεντρώθηκαν.